Spetter pieter pater

Wat hebben wij heerlijke dagen gehad bij de Iguazú watervallen. Of Iguaçu zoals ze aan de Braziliaanse kant worden genoemd. En o ja, we zijn ook nog even naar Paraguay geweest. Iguazú is een behoorlijk toeristisch dorp, vol met restaurants, hotels en hostels. Ons hostel is prima, het ontbijt goed!

Woensdag 24 augustus hebben we ruim een halve dag doorgebracht aan de Argentijnse kant van de Iguazú watervallen. Bijna alle mogelijke trails gelopen en trappen beklommen. Door middel van het treintje konden we bij de Devil's Throat komen waar we nog een flinke douche kregen van het wilde water. De Garganta do Diabo, oftewel de Keel van de Duivel, is de grootste van de zo'n 275 watervallen die samen de Iguazu-watervallen vormen. Een enorme nevel stijgt op uit de diepte door het neer kletterende water en dit natuurgeweld produceert ook een enorm lawaai.

We hebben de 'coaties' zoveel mogelijk vermeden. Dit zijn dieren die nog brutaler en nieuwsgieriger zijn dan het opperhoofd van de doodskopaapjes in de Apenheul. Verder mooie vogels gespot en vlinder vriendjes gemaakt; ze wilden niet meer van ons af!

En uiteraard veel foto's van de watervallen gemaakt, vanuit allerlei perspectieven.


Eenmaal in het hostel hebben we even gelegen. Of nouja, Esther heeft vooral gelegen. Ik heb even heerlijk met Marvin geskypt. Daarna zijn we nog op pad gegaan naar het drielandenpunt van Argentinië, Brazilië en Paraguay. Al met al hebben we die dag zo'n 20 km gelopen, dus goed diner hadden we wel verdiend. We hebben netjes een salade gegeten, maar dit keer het toetje niet overgeslagen. 


Vandaag (25 augustus) hadden we een tour, dus dat betekende weer vroeg opstaan. Allereerst gingen we naar de shopping area van Paraguay. Hiervoor moesten we eerst een stukje door Brazilië. Het was leuk om te zien hoe de landen veranderden wanneer we een grensovergang passeerden. Van Argentinië naar Brazilië betekende dit dat de wegen schoner en meer gestructureerd waren. Ook de gebouwen waren beter onderhouden dan in Argentinië. Zodra we in Paraguay waren veranderde dit beeld compleet. Langs de wegen stond het vol met kraampjes. We werden in de shopping area losgelaten voor meer dan een uur. Ik voelde me net een arrogante blonde dame op een Turkse markt. Het ging dus als volgt: alle verkopers wilden ons naar hun kraampje lokken, duwden ons sokken van Adidas en Nike bijna in ons gezicht en mannen riepen hoe knap en lekker we waren. En ik? Ik liep zonder iets te zeggen straal rechtdoor. Al met al niet de meest relaxte ervaring, maar dat hebben we ook weer meegemaakt. Hier helaas dus wel weinig foto's gemaakt.

Vervolgens gingen we naar de Itaipudam: een Braziliaans-Paraguyaanse stuwdam in de rivier de Paraná op de grens van de Braziliaanse staat Paraná en Paraguay. Met de bouw werd in 1971 begonnen en de dam werd in 1982 voltooid. Een indrukwekkend bouwwerk van 8 km lang. Door twee buizen met een doorsnede van 10 meter stroomt evenveel water als de gehele Iguazú watervallen bij elkaar. Bizar.

Daarna hebben we geluncht bij een restaurant met een rijkelijk gevuld buffet. Het was eerder een vreetschuur en daar hebben we goed gebruik van gemaakt. 

Ten slotte gingen we naar de watervallen aan de Braziliaanse kant. Argentinië heeft zo'n 80% van de watervallen. Brazilië dus 20%. En waar betaal je meer entree? Juist, Brazilië. Argentinië heeft het water, Brazilië het uitzicht. En wat voor een uitzicht. Fantastische foto's gemaakt en wederom een goede douche gehad.
Nu liggen we in bed, zonder avondeten (we teren nog op onze lunch) en gaan zo lekker slapen. Morgen weer richting Buenos Aires om ons Argentijnse avontuur af te sluiten. 


¡Buenas noches!