'Cow'girls in Córdoba en Mendoza

Tijdens onze dag in Córdoba hebben we onze benen weer aan een goede training onderheven. 's Ochtends zijn we de stad in gegaan en hebben we bij een leuk tentje een fruitsap gedronken en wafel gegeten. Ook hebben we ons snel in een korte broek gehezen, aangezien de temperaturen flink begonnen op te lopen. Córdoba heeft tal van mooie kerken, kathedralen en standbeelden. Daarbij is de stad ook voorzien van een groot park, wat er in de zomer vast groen uit zal zien. Nadat ik vol verbazing schildpadden in het water van het park op de foto heb gezet, zijn we op een paar ligbedden gaan liggen voordat we om 16.00 uur aan een walking tour zouden meedoen.

De tour was erg informatief: 
Córdoba werd in 1573 opgericht door Jerónimo Luis de Cabrera, en dankt zijn naam aan de Spaanse stad.  De stad heeft de best bewaarde kolonische architectuur van Argentinië. Het stadscentrum staat vol met 16de, 17de en 18de eeuwse gebouwen en pleinen die je mee terugnemen naar de stad´s kolonische tijdperk.

Zo werd het reuzenrad van de stad ontworden door Gustave Eiffel (juist, ook de ontwerper van de Eiffeltoren in Parijs). Het reuzenrad is gerestaureerd, maar werkt niet meer en is slechts symbolisch. Ook werd er in Córdoba een vuurtoren gebouwd, wat symbool zou moeten staan voor de stad. Waarom, dat weet niemand in Córdoba. Bovendien heeft de vuurtoren geen licht, omdat dit hinderlijk is voor de bewoners van de hoge woningen rondom de vuurtoren. Ach, Córdoba heeft in ieder geval alvast een vuurtoren voor het geval de aarde zo opwarmt dat de stad ooit aan het water komt te liggen... 

De Güemes wijk is beroemd om zijn one-of-a-kind antiek winkels. Aan alle kanten kijk je in overvolle winkels met voornamelijk Europees antiek. In de wijk zijn vroeger huizen gebouwd met meerdere kamers. In iedere kamer woonde een familie met immigranten. Dat moet ongelooflijk klein zijn geweest. 

Mendoza  is een wat rustigere stad dan Buenos Aires, Rosario en Córdoba. De stad heeft een eigen watersysteem, om zo efficiënt mogelijk met het water om te gaan. Mendoza kent namelijk hele droge periodes. Daarbij heeft is er veel laagbouw. Jarenlang mocht er niet hoger gebouwd worden dan 10 verdiepingen hoog. Dit is omdat het gebied regelmatig getroffen wordt door aardbevingen. Daarbij heeft Mendoza een rijke geschiedenis met de Inca's en Spanjaarden die hier kwamen. Helaas zijn historische documenten die opgeslagen waren in een kelder onlangs verwoest door de overstroming van de rivier door El Niño.

Leuk weetje voor de wijnliefhebbers: vind je de Argentijnse wijn uit Mendoza zo lekker? Het kan best zijn dat ze die specifieke wijn hier helemaal niet kennen, aangezien sommige soorten alleen voor de export worden gemaakt. Dit komt door een eerdere crisis waarbij men geen wijn meer kocht en de overtollige wijn in het open watersysteem van de stad werd afgevoerd. Als gevolg hiervan besloot de regering kleine hoeveelheden wijn van goede kwaliteit te produceren, speciaal voor de export. 

Vandaag hebben we paardgereden als een ware gaucho door de Andes. Alleen de weg naar de ranch was al noemenswaardig. Grote wijngaarden met de Andes op de achtergrond en vervolgens mooie vergezichten en hobbelig weggetjes. Terwijl de paarden werden opgezadeld zaten wij in de keuken aan de mate met tortas fritas (een soort platte oliebollen, dus zonder krenten, met suiker). De vrouw des huizes was bezig met het eten voor onze picknick.

De geiten werden losgelaten en daarna stegen wij op onze paarden. Dit was allesbehalve wat ik gewend was; een geheel ander 'zadel' met dichte stijgbeugels en twee losse teugels losjes in één hand. Het uiteinde van de teugels konden gebruikt worden om het paard aan te sporen. En dat deden we; al snel galoppeerden we in volle vaart door het Andes gebergte (en tussen de koeien). Wat een uitzicht en wat een gevoel terwijl we bergopwaarts gingen.

Tussen de middag lieten we onze paarden lekker rusten terwijl wij gingen picknicken. Kampvuurtje, vers brood, salami, kaas, tomaat, rode wijn (deze was best oke voor die paar slokjes die ik had) en milanesa (lees; Argentijnse schnitzel). Hierna zijn we naar het uitkijkpunt gegaan om vervolgens aan onze rit naar beneden te beginnen. Intussen had ik het volste vertrouwen in m'n schimmeltje. Ik liet hem zijn eigen weg zoeken tussen de losliggende stenen en door de stromende beekjes. We dreven geiten richting de rivier om vervolgens paarden van onze gaucho naar huis te drijven. Geweldig. Ik voelde me een echt 'cow'girl, maar dan zonder lasso. Vanavond gaan we maar lekker chillen, want paardrijden is niet zomaar een beetje paardje hobbelen. Hè Esther? :)